Gıda israfı dünyanın en büyük sorunlarından biri. Plansız üretim politikaları hem iklim krizini tetikliyor hem de güvenilir gıdaya erişimi kısıtlıyor.
Gıda israfı dünyanın en büyük sorunlarından biri olarak yer almaktadır. Kontrolsüz ve plansız üretim politikaları hem ekolojik dengeyi bozmakta hem iklim krizini tetiklemekte hem de güvenilir gıdaya erişimi kısıtlamaktadır.
Gıda atıkları çevresel, sosyal ve ekonomik bir sorundur. İnsanların güvenilir gıdaya erişmesini sağlamak ve sürdürülebilir bir gıda sistemini kurmak gıda israfını azaltmakla mümkündür.
Ambalajlar doğru atık yöntemiyle sınıflandırılır ve bu bilinç topluma kazandırılırsa atık yönetimi sayesinde israf da azaltılabilir. Geleneksel yöntemlerle saklanan gıdaların raf ömrü havayla temas, yanlış saklama ürünleri kullanımı gibi etmenler nedeniyle büyük oranda azalmaktadır. Bir gıdanın kendine has kriterlere uygun ambalaj malzemesiyle muhafazası bu etmenler nedeniyle oluşacak gıda israfının önüne geçmektedir.
Ambalajlı gıdada kalite kaybı yavaşlamakta, raf ömrü uzamakta dolayısıyla gıda israfı da azalmaktadır. Bu noktada gıda israfını azaltmak için yapılması gereken inovatif gıda ambalajlama materyalleri ve yeni teknolojileri geliştirmek ve desteklemektir. Bir başka kritik nokta ise yurttaşlara ambalajla ilgili bilgileri, kullanım şekillerini ve geri dönüştürme metodlarını doğru bir şekilde aktarmak olmalıdır.
Plastiklerin çevreye olan zararlarının azaltılması amacıyla biyobozunur özellikleri yanında antimikrobiyal, su buharı ve oksijen geçirgenliklerinin iyileştirilmesi gibi ek özelliğe sahip gıda ambalaj malzemesi üretimi üzerinde önemle durulmaktadır. Ekoloji bilincinin artması, petrol türevli ambalaj malzemelerinin kullanımından uzaklaşma isteği ve buna ilaveten gelişen teknolojiyle birlikte biyobozunur ambalaj malzemelerinin kullanımı yaygınlaşmaktadır.
Biyobozunur ambalajların hammaddesini nişasta, selüloz ve protein gibi doğal kaynaklar oluşturmaktadır ve mikroorganizmalar tarafından parçalanmaktadır. Fakat plastiklerle yeterince rekabet edememesine yüksek Ar-Ge maliyetleri ve düşük üretim kapasitesi neden olmaktadır.
AGPAM’ın sizin için önerdiği çalışmaları okuyun.
Türkiye'de gıda politikaları yurttaşın aleyhine çalışıyor. Bu durumu tersine çevirmek için Ulusal Gıda Güvenliği Kurumu'na ihtiyaç var.
Kriz büyüyor. Geleceğin gıdalarının üretilmesi ve alternatif protein kaynaklarının kullanılmasının önünde engeller bulunuyor.
Köy Enstitüleri geri dönüyor. Kurulacak Yörekent Enstitüleri gıda politikalarını, gıda güvenliğini ve gıda üretimini oldukça ileriye taşıyacak.
AGPAM’ın çalışma alanlarını ve gerçekleştirdiği çalışmaları inceleyin.
